Biuletyn Komunikacji Miejskiej IGKM, nr 136, maj 2015
Organizatorzy publicznego transportu zbiorowego przygotowując plany zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego zobowiązani są wskazać w części graficznej zintegrowane węzły przesiadkowe znajdujące się na obszarze objętym planem, a także wskazać przewidywany sposób organizowania systemu informacji dla pasażera w zakresie węzłów przesiadkowych. Planowanie i organizacja węzłów przesiadkowych należy do bieżących działań organizatora i wymaga odpowiedniego podejścia do każdego przypadku.
Poniżej znajduje się praktyczny opis koncepcji węzła przesiadkowego planowanego do organizacji w Dzierżoniowie (Dolny Śląsk), który będzie obsługiwał obszar o zasięgu samego miasta, jak i pobliskich ośrodków, takich jak Bielawa czy Pieszyce. Szacuje się, że oddziaływanie węzła będzie obejmować łącznie blisko 80 tys. mieszkańców tego terenu.
W ustawie z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym zintegrowany węzeł przesiadkowy został zdefiniowany jako „miejsce umożliwiające dogodną zmianę środka transportu wyposażone w niezbędną dla obsługi podróżnych infrastrukturę, w szczególności miejsca postojowe, przystanki komunikacyjne, punkty sprzedaży biletów, systemy informacyjne umożliwiające zapoznanie się zwłaszcza z rozkładem jazdy, linią komunikacyjną lub siecią komunikacyjną”. Definicja ta wskazuje podstawową funkcję, jaką jest dogodna zmiana środka transportu, a także pośrednio wzajemnie zazębiające się płaszczyzny integracji: infrastrukturalną, informacyjną i rozkładów jazdy.
Trudnością w projektowaniu i ocenie funkcjonowania węzłów przesiadkowych jest brak uniwersalnego sposobu ich oceny. W praktyce najczęściej stosuje się ocenę wielokryterialną, gdzie wynikiem jest liczba będąca sumą iloczynów ocen poszczególnych kryteriów.
